Dan sta je daar ineens in de bouwmarkt te kijken naar een plafoniere… en dan bekruipt me toch het gevoel dat er iets mis is met me. Ik kan er niets aan doen, maar ik zie daar talloze verschillende van die dingen hangen en mensen daar serieus naar kijken en over praten welke ze het leukste vinden. En weet je wat..? ZE ZIJN ALLEMAAL EVEN LELIJK!!! Wat een drama. Je hebt keuze uit modelletjes met griekse motiefjes, met nep bladeren, in verschillende kleuren, gouden randjes, stalen randjes, geen randjes, met visjes erop, met ajax of feyenoord logo, met verzin het en het is er.
Ik vraag me dan ook echt af wat ik daar doe. Een huis kopen is tot daar aan toe. Ik bedoel… je moet toch ergens wonen en een dak boven je hoofd hebben. Maar om nu serieus een plafoniere uit te gaan zoeken… is toch echt wat anders. Ligt dat aan mij dat ik me niet tot dat soort zaken kan aanzetten en het allemaal maar heel raar vind? Ik weet het niet, maar er zijn hele bedrijven die zich hierin specialiseren. Complete gezinnen leven hiervan, mensen ontwerpen die ongein, verkopers die leuke nieuwe modelletjes aanbevelen. Ik voel me eventjes heel erg ontheemd als ik daar sta. Ik verplaats me bijna automatisch even in de belevingswereld van de Himba’s en denk samen met hun “zijn ze hier nou helemaal van de pot gerukt?”. En ik denk JA!
